Bijna iedereen kent wel de video ’the invisible gorilla’. Die test meet hoe sterk de learned irrelevance bij de deelnemers is: uitkomst is dat creatieve en open personen eerder geneigd zijn terug te grijpen op informatie die ze al hadden ‘geskipt’, omdat die bij nader inzien toch relevant blijkt. Interessant bij beroepsgroepen waar tunnelvisie riskant is. Dan is er een test waarbij deelnemers via het linkeroog een ander beeld te zien krijgen dan rechts: de twee beelden zijn in het brein niet tot een coherent geheel samen te voegen, ze worden daarom na elkaar, afwisselend waargenomen. Maar er zijn ook deelnemers bij wie de twee beelden in een soort van mix worden waargenomen: bij open persoonlijkheden gebeurt dat gedurende langere tijd dan bij anderen. En als ze in een goed humeur zijn duurt dat nog langer. Verklaringen voor deze verschillen zijn nog niet eenduidig: er wordt gezocht in de richting van verschillen in intensiteit van de werking van dopamine in het brein; anderen zoeken in de richting van een default network, een neuraal systeem dat je in staat stelt om dingen te doen als mijmeren, in je hoofd te tijdreizen of je in te leven in het standpunt van anderen: een mixvorm die associatief denken vergemakkelijkt, zou ik zeggen.
Dat zette me aan het denken: we weten dat oefening het verlopen van informatie tussen de betrokken neuronen vergemakkelijkt (‘vuren’). Als dat zo is, dan moet zo’n default network ook te versterken zijn. Gebeurt dat ook, in opleidingen bijvoorbeeld? Daarover gaat het derde artikel: ‘The Creativity Crisis: It’s Getting Worse’. In de VS worden in navolging van de trend in Aziatische landen de eisen voor toelatingsexamens voor Colleges en Universiteiten zo hoog mogelijk opgeschroefd. Dr. Kim van het College of William & Mary, Virginia laat er geen twijfel over bestaan dat dat fataal is voor de creatieve ontwikkeling van Amerikaanse kinderen en studenten. De culturele waarden in Azië verschillen van die in de VS. In Azië zijn dat: je uiterste best doen uit eerbied voor je ouders, sociale conformiteit en de overheid gehoorzamen; in de VS ligt dat echt wel een beetje anders…
Dr. Kim vat de crisis samen in negen statements en drie grafieken. Van de statements citeer ik er drie gedeeltelijk, de andere zes zijn eigenlijk net zo zorgwekkend:
- Narrowing visions
Making test scores as the measure of success fosters students’ competition and narrows their goals, such as getting rich, while decreasing their empathy and compassion for those in need. - Avoiding risk-taking
High-stakes testing teaches students to avoid taking risks for fear of being wrong. The willingness to accept failure is essential for creativity. - Fostering hierarchy
Students’ low scores are often due to structural inequalities, which start in early childhood (… ) The claim of “meritocracy” has disguised the structural inequalities by conditioning disadvantaged students to blame themselves for their lack of effort.
Bekijk de drie grafieken in het artikel: ze laten alle drie een negatieve ontwikkeling zien vanaf 1990: de resultaten voor origineel denken (grafiek 1), dóórdenken (grafiek 2) en het hebben van een open denkhouding (grafiek 3) zijn sinds de crisis dramatisch verslechterd.
Kom op America, land of the free and home of the brave!
– Co Doesburg
Bronnen:
- Openness to Experience: The Gates of the Mind. Door Luke Smillie; augustus 2017; gepubliceerd in Scientific American
- Seeing It Both Ways: Openness to Experience and Binocular Rivalry Suppression. Door Anna Antinori, Olivia L. Carter en Luke D. Smillie; juni 2017; gepubliceerd in Journal of Research in Personality
- The Creativity Crisis: It’s Getting Worse. Door Dr. Kim; april 2017; blog gepubliceerd op Idea to Value.
